Description
“Are we opponents?” asked Dimitri with a smile on his face.
“We always will be. Imagine if you were only playing against yourselves. Wouldn’t that be boring?” replied Artemis playfully.
Stamatis’ last wish was for The Punks to get back in the game. The Punks, a teens’ football team which broke apart early, like every teenage dream, and then was lost. Time took the players by the hand and made them play ball with the most difficult and dangerous opponent of all: women. Women are complex players, with weapons that are visible at times and hidden at others, and who chose them depending on each separate game and/or role, whether they are mother, grandmother, wife, mistress, daughter or granddaughter.
The game played for centuries now in the pitch of life is eternal. It makes no difference who will be the winner and who will be the loser. It is the game that matters. One thing, however is certain. The game may be male in nature, but life is always a woman.
«Είμαστε αντίπαλοι;» ρώτησε χαμογελώντας ο Δημήτρης.
«Πάντα θα είμαστε. Φαντάσου να παίζατε μόνο με τον εαυτό σας. Βαρετό δε θα ήταν;»
του απάντησε η Άρτεμις με νάζι.
Η τελευταία επιθυμία του Σταμάτη ήταν να βάλει τα Ρεμάλια ξανά στο παιχνίδι. Τα Ρεμάλια. Μια ποδοσφαιρική ομάδα εφήβων, που διαλύθηκε νωρίς, όπως κάθε εφηβικό όνειρο. Κι ύστερα… χάθηκαν. Τους πήρε ο χρόνος από το χέρι και τους έβαλε να παίξουν μπάλα με έναν δύσκολο κι επικίνδυνο αντίπαλο: τη γυναίκα. Δύσκολος παίκτης η γυναίκα, με όπλα άλλοτε φανερά και άλλοτε μυστικά, που τα επιστρατεύει σε κάθε αγώνα και σε κάθε ρόλο της. Είτε είναι μάνα είτε γιαγιά, είτε είναι σύζυγος ή ερωμένη, είτε κόρη ή εγγονή.
Αέναος ο αγώνας αυτός που αιώνες τώρα δίνεται μες στης ζωής το γήπεδο. Ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος, καμία σημασία. Γιατί είναι ο αγώνας που μετράει!
Ένα είναι σίγουρο. Μπορεί ο αγώνας να είναι γένους αρσενικού, μα η ζωή είναι πάντα γυναίκα.