My name is Damos Charminis and this is the story of my life. To begin with I’ll tell you how, as a twelve-year-old boy in the Thessaloniki of the 1970s, an incident came to numb any and all emotions and feelings I had and turned me into the man I was to become: “the eye of the storm”, a man who would sweep through the lives and beds of multitudes of women. I will tell you about political scandals, the dark side of the night, drugs, nightclub wars - as I experienced them, AIDS, my wild nights in Mykonos in the 1980s when the island was a paradise of golden sands, blue waters, cloudless sky and, of course, naked people. The language I use is hard and in the scenes I describe, particularly those that take place in my bed, there is nothing but raw realism - exactly as I saw and live it. I haven’t censored myself in any way, nor have I tried to be literary or lyrical as a novel would require, for I am no author. I am a man who experience my mistakes with passion. Have I regretted it? Have I been destroyed? Have I been vindicated? You will learn at the end. For one thing you can be sure: “In order to read about my life, you must be able to handle it!”

Ονομάζομαι Δάμος Χαρμίνης και θα σας διηγηθώ τη ζωή μου ξεκινώντας δωδεκάχρονο παιδί από τη Θεσσαλονίκη του 1970, όπου ένα γεγονός πάγωσε μέσα μου κάθε συναίσθημα και με μετέβαλε αργότερα σε «μάτι του βοριά», που σάρωσε ζωές και κρεβάτια πολλών γυναικών.
Πέρα από αυτό, θα αναφερθώ σε πολιτικά σκάνδαλα, στη σκοτεινή πλευρά της νύχτας και των ναρκωτικών, στον πόλεμο των νυχτερινών κέντρων, όπως τον έζησα, στη μάστιγα του αιώνα, το aids, στις άγριες νύχτες μου τη δεκαετία 1980-1990 στη Μύκονο, τότε που το νησί ήταν ο απόλυτος παράδεισος και υπήρχαν μόνο χρυσαφένια άμμος, θάλασσα, ουρανός και γυμνοί άνθρωποι.
Η γλώσσα που χρησιμοποιώ είναι πολύ σκληρή και στις σκηνές που περιγράφω, κυρίως πάνω στο κρεβάτι μου, υπάρχει ωμός ρεαλισμός, έτσι ακριβώς όπως τα έκανα, χωρίς κανένα απαγορευτικό και χωρίς τον λυρισμό που ίσως απαιτεί ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Δεν είμαι συγγραφέας. Είμαι ένας άντρας που βίωσα με πάθος τα λάθη μου.
Αν το μετάνιωσα; Αν καταστράφηκα; Αν δικαιώθηκα; Θα το μάθετε στο τέλος. Ένα είναι σίγουρο. «Για να διαβάσεις τη ζωή μου, πρέπει να μπορείς και να την αντέξεις…»
Δ. Χ.